چگونه درایو را برای مک فرمت کنیم و کدام فرمت را انتخاب کنیم؟

درایوهای USB یا همان فلش ها همچنان ابزارهایی کاربردی برای انتقال اطلاعات بین کاربران مک هستند. با وجود فناوری هایی مثل AirDrop و فضای ابری آیکلود پلاس که انتقال فایل ها را آسان کرده اند، هنوز هم فلش برای انتقال فایل به کاربران دیگر، جابجایی فایل های حجیم یا حتی اشتراک گذاری داده ها بین مک و ویندوز ارزش خود را حفظ کرده. اما آیا فلش ها در هر کامپیوتر و سیستم عاملی عملکرد یکسانی دارند؟ قطعا خیر! حافظه ای که با فرمت فایل-سیستم ویندوز سازگاری داشته باشد ممکن است در مک یا حتی بعضی توزیع های لینوکس آن طور که باید کار نکند یا حتی شناسایی هم نشود! بنابراین برای استفاده بهینه از فلش در سیستم عامل مک باید فرمت مناسبی برای آن انتخاب کنید.

فرمت کردن درایو حافظه به معنای آماده سازی آن برای ذخیره سازی داده ها با استفاده از یک File-System خاص است. اگر نمی دانید فایل-سیستم چیست باید بگویم یک سری استاندارد است که مشخص می کند داده ها چگونه روی یک حافظه ذخیره و سازمان دهی می شوند و با کدام سیستم عامل ها سازگار هستند. انتخاب فرمت اشتباه ممکن است مشکلاتی مثل ناسازگاری با دستگاه ها، محدودیت در اندازه ی فایل ها یا کاهش عمر درایو را به دنبال داشته باشد.

همین شد که در مقاله ی امروز بر این شدم تا به شما بیاموزم چگونه درایو فلش یا هر حافظه ای را برای مک فرمت کنید؛ چه فرمت هایی برای مک در دسترس هستند و هر کدام برای چه کاربردی مناسبند. پس اگر به دنبال استفاده از فلش مموری در مک او اس هستید با ما همراه باشید.

File System یا سیستم فایل چیست؟

قبل از اینکه سراغ فرمت های مختلف برویم، بیایید ببینیم سیستم فایل (یا همان فایل سیستم) دقیقاً چیست. سیستم فایل روشی است که کامپیوتر از آن برای مدیریت فایل ها روی یک دستگاه ذخیره سازی استفاده می کند. هر سیستم عامل مثل macOS یا ویندوز یا لینوکس یا حتی اندروید و iOS از سیستم فایل های متفاوتی پشتیبانی می کند و هر فرمت ویژگی ها و محدودیت های خاص خود را دارد. به زبان ساده، سیستم فایل تعیین می کند که:

• فایل ها و پوشه ها چگونه روی حافظه سازمان دهی شوند.
• حداکثر اندازه فایل ها و پارتیشن ها چقدر باشد.
• چه امکاناتی مثل رمزگذاری یا پشتیبان گیری در دسترس باشند.

انتخاب فرمت مناسب به این بستگی دارد که از درایو خود چه استفاده ای می خواهید بکنید و با چه دستگاه هایی قرار است آن را به کار ببرید.

فرمت های فایل سیستم برای مک

وقتی صحبت از فرمت کردن درایو برای مک می شود چهار گزینه اصلی پیش روی شماست:

1. APFS (Apple File System)
2. Mac OS Extended (HFS+)
3. exFAT
4. MS-DOS (FAT)

هر کدام از این فرمت ها مزایا و معایب خود را دارند. در ادامه، هر یک را با جزئیات بررسی می کنیم تا بتوانید بهترین گزینه را برای خود انتخاب کنید.

1. APFS (Apple File System)

APFS یا سیستم فایل اپل، فرمت پیشفرض فعلی برای مک است. این فرمت به طور خاص برای درایوهای فلش و SSDها طراحی شده است، چون این نوع دستگاه ها از چیپ هایی استفاده می کنند که با نوشتن یا رایت کردن مداوم داده ها ممکن است فرسوده شوند. البته برای اکثر کاربران، طول عمر یک SSD یا فلش درایو از نیازشان بیشتر است. APFS با بهینه سازی فرآیند نوشتن داده ها، به افزایش عمر این دستگاه ها کمک می کند.

ویژگی های کلیدی APFS:

• رمزگذاری قوی: امنیت داده ها را با رمزگذاری پیشرفته تضمین می کند.
• اشتراک فضا: امکان مدیریت انعطاف پذیر فضای ذخیره سازی بین پارتیشن ها را فراهم می کند.
• اسنپ شات ها: قابلیت ایجاد نسخه های لحظه ای از داده ها برای پشتیبان گیری و بازیابی.
• تخصیص پویای فضا: فضای دیسک را بر اساس نیاز تخصیص می دهد و استفاده بهینه از فضا را ممکن می سازد.

محدودیت های APFS:

• فقط در مک هایی با macOS 10.13 High Sierra یا جدیدتر کار می کند.
• با ویندوز یا لینوکس سازگار نیست.

بهترین موارد استفاده:

• درایوهای داخلی SSD در مک ها.
• درایوهای خارجی که فقط با مک استفاده می شوند.

نکته: اگر درایو شما SSD نباشد ممکن است با APFS عملکردش کمی کندتر باشد. در این صورت، بهتر است به سراغ Mac OS Extended بروید.

2. Mac OS Extended (HFS+)

Mac OS Extended یا HFS+، فرمت قدیمی تر اپل است که قبل از APFS استفاده می شد. این فرمت در سال 1998 با Mac OS 8.1 معرفی شد و برای درایوهای سخت (HDD) طراحی شده بود، نه SSDها یا فلش درایوها.

ویژگی های کلیدی Mac OS Extended:

• پشتیبانی از قابلیت های مک: از ویژگی هایی مثل نسخه بندی فایل ها و درایوهای قابل بوت شدن پشتیبانی می کند.
• سازگاری با مک های قدیمی: این فایل سیستم با نسخه های قدیمی تر macOS هم کار می کند.

محدودیت های Mac OS Extended:

• برای SSDها و فلش درایوها بهینه نیست و ممکن است سرعت را کاهش داده یا فرسودگی را افزایش دهد.
• با ویندوز سازگار نیست.

بهترین موارد استفاده:

• درایوهای سخت خارجی (هارد های HDD اکسترنال) که فقط با مک استفاده می شوند.
• درایوهای مورد استفاده برای Time Machine.

نکته: اگر از مک قدیمی تر از High Sierra استفاده می کنید، این فرمت تنها گزینه شماست.

3. exFAT

exFAT یک فرمت مدرن تر است که برای درایوهای قابل حمل مثل فلش درایوها طراحی شده است. این فرمت محدودیت های کمتری نسبت به MS-DOS (FAT) دارد و برای اشتراک گذاری بین سیستم عامل ها عالی است.

ویژگی های کلیدی exFAT:

• پشتیبانی از فایل های بزرگ: محدودیتی برای فایل های بزرگ تر از 4 گیگابایت ندارد.
• سازگاری گسترده: با مک و ویندوز به خوبی کار می کند.
• پشتیبانی از پارتیشن های بزرگ: تا 128 پتابایت را پشتیبانی می کند.

محدودیت های exFAT:

• در نسخه های قدیمی ویندوز (قبل از Vista) کار نمی کند.
• برخی دستگاه های دیگر مثل تلویزیون های هوشمند ممکن است از آن پشتیبانی نکنند.

بهترین موارد استفاده:

• درایوهایی که بین مک و ویندوز جابه جا می شوند.
• مناسب برای ذخیره سازی فایل های بزرگ مثل ویدیوها یا تصاویر باکیفیت.

نکته: اگر با فایل های حجیم کار می کنید، exFAT انتخاب بهتری نسبت به MS-DOS (FAT) است.

4. MS-DOS (FAT)

MS-DOS (FAT) یا همان FAT32، یک فرمت قدیمی و بسیار رایج است که تقریباً با همه دستگاه ها سازگار است. این فرمت به دست مایکروسافت و برای سادگی و سازگاری طراحی شده، اما محدودیت های قابل توجهی دارد.

ویژگی های کلیدی MS-DOS (FAT):

• سازگاری همه جانبه: با مک، ویندوز، لینوکس و بسیاری از دستگاه های دیگر کار می کند.
• استفاده آسان: فرمت ساده ای که نیاز به تنظیمات پیچیده ندارد.

محدودیت های MS-DOS (FAT):

• فایل های بزرگ تر از 4 گیگابایت را پشتیبانی نمی کند.
• حداکثر اندازه پارتیشن آن 8 ترابایت است.

بهترین موارد استفاده:

• درایوهایی که با دستگاه های مختلف مثل تلویزیون یا کنسول بازی استفاده می شوند.
• مناسب برای ذخیره سازی فایل های کوچک مثل اسناد یا تصاویر.

نکته: بسیاری از فلش درایوها به صورت پیش فرض با FAT32 عرضه می شوند.

انتخاب طرح پارتیشن مناسب

علاوه بر انتخاب فرمت فایل سیستم، باید طرح پارتیشن (Partition Scheme) را هم مشخص کنید. طرح پارتیشن تعیین می کند که درایو چگونه تقسیم بندی و سازمان دهی شود. در Disk Utility مک، سه گزینه دارید:

GUID Partition Map:

این پارتیشن اسکیم برای همه مک های اینتل و سری M مناسب است. بنابراین اگر درایو فقط با مک استفاده می شود بهترین انتخاب همین گزینه است.

Master Boot Record:

از آنجا که با ویندوز و مک سازگار است برای درایوهایی که بین مک و ویندوز جابجا می شوند مناسب است.

Apple Partition Map:

این اسکیما فقط برای مک های قدیمی Power PC مناسب است و برای مک های جدید توصیه نمی شود. بنابراین اگر درایو فقط برای مک است، GUID Partition Map را انتخاب کنید اما اگر با ویندوز هم استفاده می شود، Master Boot Record بهتر است.

چگونه درایو USB را برای مک فرمت کنیم؟

برای فرمت کردن درایو در مک، از برنامه Disk Utility استفاده می کنیم که در پوشه Applications/Utilities قرار دارد. در ادامه، مراحل فرمت کردن حافظه در مک او اس را گام به گام توضیح می دهیم:

انتخاب درایو:

برنامه Disk Utility را باز کرده و در ستون سمت چپ، در بخش External، درایو USB خود را انتخاب کنید.

پاک کردن درایو:

برای پاک کردن درایو و حذف داده های آن کافیست روی دکمه Erase در بالای صفحه کلیک کنید.

تنظیمات فرمت:

در پنجره بازشده، یک نام برای درایو وارد کنید. از منوی Format، فرمت موردنظر (مثل APFS یا exFAT) را انتخاب کنید. سپس از منوی Scheme، طرح پارتیشن (مثل GUID) را مشخص کنید.

تأیید و اجرا:

از آنجا که در مک او اس برای فرمت کردن درایو ها هیچ پیغام و تأییدیه ای ظاهر نمی شود، مطمئن شوید که آماده پاک کردن درایو هستید. سپس روی Erase کلیک کنید. پس از اتمام فرمت، همین پنجره وضعیت عملیات را نشان می دهد و اعلام می کند که درایو آماده استفاده است.

روش سریع تر:

اگر در Finder درایوها روی دسکتاپ نمایش داده می شوند روی آیکن درایو مدنظر کلیک راست کنید و Erase Disk را انتخاب کنید. سپس نام و فرمت را مشخص کنید. فراموش نکنید که فرمت کردن درایو تمام داده های آن را پاک می کند. حتماً قبل از شروع، از اطلاعات مهم خود نسخه ی پشتیبان تهیه کنید.

چگونه فرمت درایو را بررسی کنیم؟

برای اینکه بفهمید درایو شما الان چه فرمتی دارد، دو راه ساده وجود دارد:

• در Disk Utility: درایو را انتخاب کنید؛ فرمت آن در اطلاعات نمایش داده می شود.
• در Finder: روی درایو کلیک راست کنید، Get Info را بزنید و در بخش Format فرمت فعلی را ببینید.

نکات اضافی از منابع معتبر

با بررسی منابع و رقبا، چند نکته کاربردی دیگر پیدا کردیم که می تواند به شما کمک کند:

• رفع خطاهای رایج: اگر Disk Utility هنگام فرمت کردن ارور داد، درایو را جدا کنید، دوباره وصل کنید و مراحل را تکرار کنید.
• بهینه سازی عملکرد: برای SSDهای اکسترنال، APFS را با گزینه رمزگذاری (Encryption) فعال کنید تا هم سرعت بالا برود و هم امنیت حفظ شود.
• سازگاری با دستگاه های دیگر: اگر درایو را برای پخش ویدیو در تلویزیون می خواهید، حتماً FAT32 را تست کنید، چون exFAT ممکن است در برخی مدل ها پشتیبانی نشود.

جمع بندی

انتخاب فرمت مناسب برای درایو USB شما به نیازهایتان بستگی دارد. اگر از حافظه می خواهید فقط در مک استفاده کنید پیشنهاد می کنیم از APFS یا Mac OS Extended استفاده کنید. اما از آنجا که بیشتر افراد حافظه های جانبی و قابل حمل را در بین دستگاه های مختلف استفاده می کنند شاید فایل سیستم های exFAT و MS-DOS یا همان FAT برایتان بهتر باشد. البته این روزها با خرید آیکلود پلاس کاربران اپل دیگر دغدغه ی حمل و نقل اطلاعاتشان را ندارند. بلکه با همین کار ساده می توانند همه جا به داده های لازم و مهمشان دسترسی داشته باشند. اما به هر حال با دانستن تفاوت های این فرمت ها و طرح های پارتیشن، می توانید درایو خود را به بهترین شکل تنظیم کنید و از عملکرد و سازگاری آن مطمئن شوید.